Professor with interests in the functioning Indian models - Economy,Society, Business and Management.
வலுவான குடும்பம் வளமான இந்தியா
இந்தியா வலுவடைய என்ன தேவை என்று கேட்டால் பொருளாதார பலம் என்றுதான் நம்மில் அநேகரும் சொல்வார்கள். ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரக் கட்டுமானத்தைப் பலப்படுத்தாமல் அடுத்தடுத்த வளர்ச்சிக் கட்டங்களுக்கு நகர்ந்து செல்லமுடியாது. இதை ஒருவராலும் மறுக்கமுடியாது.
ஆனால், பொருளாதாரத்தை மட்டுமே பிரதானமாக முன்னிறுத்துபவர்கள் ஓர் அடிப்படையான விஷயத்தை மறந்துவிடுகிறார்கள். ஒரு நாட்டின் வளர்ச்சி, அந்நாட்டு மக்களின் குடும்ப வளர்ச்சியைப் பொருத்தே அமைகிறது. உயிர்ப்புள்ள குடும்பங்களே உறுதியான சமூகங்களையும் வலுவான பொருளாதாரத்தையும் உருவாக்குகின்றன. மேலோட்டமாகப் பார்ப்பதற்கு மிகவும் எளிமைப்படுத்தப்பட்ட ஒரு சூத்திரம்போல் தோன்றினாலும் இதுவே சமூக வரலாற்று உண்மை.
இந்தியக் குடும்பச் சூழலையும் அமைப்பையும் மேற்கத்திய நாடுகளோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் பேராசிரியர் கனகசபாபதி, இந்தியப் பொருளாதார முன்னேற்றத்துக்கு அடிப்படையாக அமைவது குடும்ப சமூக கலாசார அமைப்புகளே என்னும் முடிவுக்கு வந்து சேர்கிறார். நூலாசிரியர் மேற்கொண்ட நேரடிக் கள ஆய்வுகளும் சேகரித்த புள்ளி விவரங்களும் பிற தரவுகளும் அவருடைய இந்த முடிவை பலப்படுத்துவதாக அமைந்துள்ளன.
நம் சமகாலத்திய குறைபாடுகளைப் போக்கி வலுவான குடும்பத்தையும் வளமான தேசத்தையும் கட்டமைக்க விரும்பும் அனைவரும் வாசிக்கவேண்டிய புத்தகம் இது.
வெளியீடு: கிழக்கு பதிப்பகம், சென்னை, 2012
Indian Cultural Values and Economic Development
India’s
Traditional Economic Systems
India is an ancient civilization with outstanding
contributions in diverse fields of life. India was a pioneer in economic
initiatives and remained the dominant economic power at the global level for
several centuries. Long periods of domination by alien forces, especially which
of the Europeans for about two hundred years, resulted in the systematic
destruction of the time-tested Indian systems that were in use.
With the
introduction of the new education system during the early nineteenth century,
the British were able to lay the foundation to disconnect the elite and the educated
sections from their roots. As a result
modern India finds it difficult to understand the country and connect it to the
realities. Besides the imposition of western ideas and thoughts over all these
years has created an impression that India does not have the fundamentals to function
on her own. But this is not true.
The recent developments at the global level confirm the
failure of the western models. Their own experts admit that their economic and social
models have largely failed. At the same
time, the slow and steady rise of India after independence shows that her functioning
models are much better than those of the richer countries.
Indian
economy – Ancient and pioneering
India has a proud economic history. She was engaged in
different economic activities. There were exclusive commercial cities and trade
centres dominated by the merchant classes catering to the world markets, more
than five thousand years ago. Evidences indicate that different forms of
business organizations, including srenis
(ancient corporate form) and partnerships, existed at least 2800 years earlier.
Economics, as a subject of science, is believed to have originated in India
more than 2600 years ago. Arthashastra,
the first book on economics in the world, underlined that the basis of wealth
of the nation was economic activity and that the state should run a ‘diversified
economy.’
India
remained the most powerful economy
Maddison shows that India remained as the economic
super power for most of the time during the previous two millennia 1. India had the highest share in the global
economy, accounting for 32.9 per cent of world GDP, during the beginning of the
Common Era (CE). India continued to maintain her status as the premier economy and
was dominating the world along with China till the nineteenth century. Even repeated
invasions and the consequent disturbances could not affect her functioning much.
India was made poor
The Europeans destroyed India systematically. Their fatal
assault on the vital sectors of the economy and the drain of resources had
completely shattered India. The native systems that were built up over the
years lost their significance. As a result India was made a poor and
underdeveloped country. India’s share of global GDP came down to 4.2 per cent
in 1950. During 1950-51, about 45 per cent of the people were living below
poverty line; 18.3 per cent was the literacy rate and the average age of life
was just 32.1 years 2. Industrial and business sectors were very
weak. Most of the people were dependent on agriculture which had become
unviable several decades ago.
India
emerges amidst difficulties
Now after sixty five years of Independence, India is
fast emerging as a crucial player in the global order. She is widely recognized as a potential nation
possessing the capacity to reach the premier position in the coming years. The
International Monetary Fund notes that India is the third largest economy in
the world in 2011, with a GDP of $4.46 billion 3. Besides India
remains the second fast growing nation after China. From being a poor country without
much recognition, how did India become a nation commanding all round respect within
a period of six decades? Almost all the estimates predict India to occupy a
bigger space at the global level. How is this happening?
One has to remember that all these developments have been
happening, despite the state adopting policies based on the ideologies evolved outside.
Initially for more than thirty years the socialistic ideology guided our policy
makers and since the 1990s, the US driven market capitalism remains their
inspiration. Hence the development over the years remains uneven, with large
sections of people facing serious difficulties in critical sectors such as agriculture.
Poverty and unemployment remain to be
addressed seriously. Inequalities and consumerist tendencies are on the rise.
But India is progressing in spite of the confusions
and contradictions at the top and the myriad problems surrounding her people.
Studies reveal that it is all due to the functioning systems that are based on
stronger foundations.
Cultural
values as the bedrock of economy
India’s
greatest asset is her cultural backgrounds. The traditional institutions of close
knit families and societies are the products of our culture. Hard work, frugal
living, high rates of saving, higher levels of entrepreneurship, higher social
capital and relationship- based activities are all part of our value systems that remain as the foundations
of the economy. Indian culture treats everyone as part of the larger family.
Faith, goodwill, integrity, mutual understanding, norms and ethics are the basic
elements of Indian life that impact on the activities of our people, including the
economic transactions.
Family,
community and traditional values
Families are the basic social, cultural and economic units
in India. They are the prime source of savings in the country. These savings remain
the basis for all the productive and entrepreneurial activities. Indian
families are built on close relationships based on love, affection, faith,
dedication and sacrifice. For much of
the economic initiatives, families remain the source of inspiration, providing
the entrepreneurs the much needed support during the crucial periods. Studies show that mothers, grandmothers,
wives and sisters help accessing savings for entrepreneurial initiatives. As a
result, major part of the initial investments comes from families, close
circles and local sources. Economic Census 2005 reveals that the in about 95
per cent of the instances, promoters mobilize funds through their families and own
sources in the unorganized sector 4.
Communities function
as the extended families in different parts of the country. As a result, there is high social capital in
the society. It enables economic transactions on the basis of mutual
understanding, faith and good will. World Bank 5 notes that the
emergence of Tirupur as a global textile centre has been facilitated by the easy
availability of funds at lower costs to the exporters through ‘credit rotation’
during their times of need. It is possible due to the close relationships that
prevail in the local societies.
Self-employment
and higher levels of entrepreneurship
Long back, sage Vidhura noted that ‘self-employment is
the best status in life’. Indian tradition considers self-employment as a
virtue and accordingly it was given the highest status in the society. The
concept of self-employment is unique to the Indian system that we find few parallels
elsewhere. It is significant to note that in spite of the changes in the
economic and social structures over the years, self-employment remains the most
preferred form of activity among Indians. The Project OASIS Report notes that
53 per cent of the total workforce in the country was engaged in
self-employment 6. At the same time, the self-employment rate in all
the richer countries was 16.8 percent, while it was 7.5 per cent in the US
7.
Higher levels of entrepreneurial qualities prevailing in
the society are a distinct feature of the Indian economy. Quoting Global
Entrepreneurship Monitor Report 2003, India Brand Equity Foundation notes that
“with more than 85 million businesses, India is one of the most entrepreneurial
countries in the world 8.”
Economic Census 2005 notes that there were 41.83 million enterprises
functioning in the unorganized sector with 100.90 million persons working. As
of 2009-10, there were more than 29.8 million units in the Micro, Small and
Medium Enterprises sector providing employment to more than 69.5 million
persons 9. Ministry of Company Affairs notes that there were nearly
8, 73,000 companies at work during 2010 10. Earlier, the Ministry of Small Scale
Industries, Government of India had estimated that there were 2042 clusters functioning
across the country 11. Many of these clusters such as Surat,
Ludhiana, Agra, Tirupur and Kanpur play a significant role at the global level.
Self-made,
self-financing and not state dependent
It is relevant to note that the family based
non-corporate sector contributes about 57 per cent to the national output. The
promoters of much of these enterprises are ordinary people from humble
backgrounds, with lesser qualifications. A study of diamond exporters in
Gujarat showed that around 66 per cent of them have studied less than fifth
standard 12. But these are the people who dominate their fields at
the national and global levels. They have mastered businesses, technology and
management through dedication, experience and native wisdom.
As a result, they
compete with the mega corporations at the international markets and succeed.
Their business models are entirely local. Theirs businesses are self- made, self-financing
in nature and not dependent on the state.
Studies show that more than 95 per cent of the corporate sector is family
based. During the recent periods, an increasing number of Indian companies are going
to many countries to play bigger roles.
Higher
values in business transactions
It is important to understand that higher values
dominate the business transactions to a large extent. Most of the transactions
in the non- corporate sector, which constitutes the major part of the Indian
economy, take place on the basis of faith and goodwill. In a study of the
non-corporate finance sector in Karur, the textile export centre from Tamil
Nadu, it was found that almost the entire financial transactions revolved
around goodwill and faith 13.
Mutual understanding and higher value systems prevail
across the country, irrespective of the backgrounds of the people. Dutta writes:
“The cultural artifacts- the languages spoken, gods worshipped and the numerous
other details – differ from business community to business community across the
country. But the value systems are
surprisingly similar.14” Studies in clusters reveal close personal relationships,
cooperation and trust among businessmen from different religious communities.
There
are higher norms in practice in most of the industrial and business centres. Dwivedi
presents in the context of Kanpur saddlery cluster: “Norms function in the
cluster irrespective of the personal relationships that entrepreneurs have with
each other and have an implication in providing stability to the entire
cluster. We reported earlier that there are no legal contracts held among
businessmen in this cluster. This practice seems to be based on normative
behavior rather than a matter of having personal experience with the other
party. Even in case of new ties, a contract is not demanded because it is
simply not considered a way to do business.15”
Indian
models emerging at the global level
India has been growing steadily over the years. She is
one of the countries least affected by the recent global economic crisis. The Indian economic, business and management
models are emerging at the global level during the recent periods. For example,
Arvind Hospitals and Narayana Hridayalaya were studied by several international
institutions for emulating their practices in other countries. In this respect many
foreign universities, management institutes and research organizations have
been visiting India to study the Indian systems.
Culture remains the basis of development
India was a dominant economic power for most of the time
during the earlier periods. She is emerging once again during the recent
periods. The main reason for this is the unique functioning models that are
built around the cultural foundations and traditions of this land. These models
are the efforts of the native the Indian genius born out of the beliefs,
lifestyles and practices of our people.
The economists and management experts of the west acknowledge
that the foundations of Indian economic development lie in her culture and unique
backgrounds. Earlier John Kenneth Galbraith, former ambassador of USA to India
and an economist, noted: “I wanted to emphasize the point, which would be
widely accepted, that the success of India did not depend on the government. It
depended on the energy, ingenuity and other qualifications of the Indian
people. …… We’ve seen many years of Indian progress, and that is attributable
to the energy and genius of the Indian people and her culture 16.”
Recently a team of management professors led by Peter
Cappelli from the Wharton Business School, US analyzed the leadership practices
of Indian companies. Pointing out the superior practices in India, they note: “The
Indian leadership approach arose from the unique circumstances of the Indian
economy and society 17.”
Decades ago, the Gandhian economist Kumarappa who
wrote on the ‘Economy of Permanence’, noted that the Indian and Chinese
civilizations had survived long as they were based on the values of permanence.
He said further that our forefathers had laid down this kind of a foundation purposely
with great vision. Kumarappa underlined: “The enduring qualities of these
civilizations are pointers to the great farsighted standards of value our
forefathers had made use of, in laying the foundations of a lasting society 18.” Studies prove that the age-old Indian
civilization, with her deep rooted values and traditions, remains the basis for
economic development.
References:
1.
Maddison,
Angus, The World History, Academic
Foundation, New Delhi, 2007
2.
Economic Survey 2010-11, Government of India
3.
World
Economic Outlook Database, International Monetary Fund, 2012
4.
Economic Census 2005, Government of India
5.
World Development Report 2001, World Bank, Washington
6.
Project
OASIS Report, Government of India, 1999
7.
OECD
Fact book 2011, Organization for Economic Cooperation and Development, Paris
9.
Fourth All India Census, Ministry of Micro, Small and
Medium Enterprises,
Government of India
10. Annual
Report 2010-11, Ministry of Company Affairs, Government of India
11. Final
Results: Third All India Census of Small Scale Industries 2001-02, Ministry
of Small Scale Industries, Government of India
12. Patel, Sharad and P.Kanagasabapathi, ‘ A Study
on Gujarat Diamond Export Industry’, P.S.G. Institute of Management,
Coimbatore, 2005
13. Kanagasabapathi, P., Unorganised Finance Sector: The Engine for Economic Growth- A Study
with Reference to Karur, Swadeshi Academic Council, Coimbatore, 2002
14. Sudipt Dutta, Family Business in India, Response Books, New Delhi, 1997
15. Dwivedi, Mridula, ‘ Nature of Trust in Small
Firm Clusters: A Case Study of Kanpur Saddlery Cluster’, Paper presented at
conference, Modena, Italy, 2003
16. Galbraith, John K, interview, Outlook, August 20, 2001
17. Peter
Cappelli and others, ‘Leadership Lessons from India’, Harvard Business Review, March 2010
18. Kumarappa,
J.C., Economy of Permanence, Sarva
Seva Sangh Prakashan, Varanasi, 1997
(Vedanta Kesari Spotlight
Issue, Ramakrishna Math, Chennai, Vol.99, No.12, Dec.2012)
மேற்கத்திய பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளின் ஆதிக்கம்
பொருளாதாரக் கோட்பாடுகள் என்றவுடனே நம் மனதுக்கு வருவது மேற்கத்திய
நாடுகள் தான். அதற்கு சில காரணங்கள் உள்ளன. கடந்த இருநூறு வருடங்களாக ஐரோப்பிய நாடுகளும்
அமெரிக்காவும் பொருளாதாரத்தில் உலக அளவில் முன்னணி நாடுகளாக இருந்து வந்துள்ளன.
நவீன பொருளாதார வரலாறு என்பதே ஐரோப்பிய நாடுகளில்
இருந்துதான் ஆரம்பிக்கிறது எனப் பாடப்புத்தகங்கள் சொல்லிக் கொடுக்கின்றன. உலகின் பிரபலமான
பொருளாதார தத்துவங்களாகச் சொல்லப்படும் கம்யூனிசம்,
முதலாளித்துவம் என்னும் இரண்டுமே ஐரோப்பியாவில் தான் தோன்றியுள்ளன.
அது மட்டுமின்றி நமது நாடு சுதந்திரம் பெற்ற பின் வந்த இந்திய
அரசுகள் மேற்கத்திய நாடுகளையே தங்களின் முன் மாதிரியாகவும் அவர்களின் கோட்பாடுகளையே
தங்களின் வழி காட்டியாகவும் கருதி வந்துள்ளன. முக்கிய பொறுப்பில் உள்ளவர்கள், பொருளாதார
நிபுணர்கள், பல்கலைக் கழகப் பேராசிரியர்கள்
எனப் பலரும் அவைகளைப் பற்றி மட்டுமே பேசுகின்றனர். எனவே தான் ஆயிரக் கணக்கான
ஆண்டுகளுக்கான வரலாற்றைப் பெற்றுள்ள இந்தியா மற்றும் சீனா போன்ற நாடுகளுக்குக் கூட
பொருளாதார வழிமுறைகள் மற்றும் சிந்தனைகள் ஏதாவது
இருந்திருக்க வேண்டுமென நமக்குத் தோன்றுவதில்லை.
மேற்கத்திய கோட்பாடுகள் எதுவுமே உலகின் எந்தவொரு பகுதியிலாவது
தொடர்ந்து ஒரு நூறு வருடமாவது நடைமுறையில் செயல்பட்டதாகத் தெரியவில்லை. அதே சமயம் இந்தியாவும் சீனாவும் தொடர்ந்து பல நூற்றாண்டுகள் உலகின் முன்னணிப்
பொருளாதாரங்களாக இருந்து வந்துள்ளன. இந்தியாவில் பல்வேறு துறைகளிலும் முக்கியமான கண்டுபிடிப்புகளும்,
மிகப் பெரிய அளவில் முன்னேற்றங்களும் ஏற்பட்டுள்ளன. ஆனாலும், மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு
மட்டுமே தனியான சிந்தனைகள் மற்றும் வழிமுறைகள் இருப்பதாக நாம் நம்பி வருகிறோம்.
அதற்குக் காரணங்கள் உள்ளன. ஐரோப்பியர்கள் பதினைந்தாம் நூற்றாண்டு தொடங்கி
உலகின் பல நாடுகளையும் காலனிகளாகக் கொண்டு
வந்த போது, அந்த நாடுகளில் நிலவி வந்த இயற்கையான
கலாசாரங்கள், வாழ்க்கை முறைகள், நம்பிக்கைகள் என அனைத்தையும் அழித்தனர். அதற்குப் பதிலாகத் தங்களுக்குப் பயன் அளிக்கும் வகையில் அங்கெல்லாம்
புதிய முறைகளை உருவாக்கினர். அப்படித்தான் இந்தியா உள்ளிட்ட உலகின் பல நாடுகளிலும் அங்கு செயல்பட்டு
வந்த பொருளாதாரங்கள் அழிக்கப்பட்டன.
மேலும் ஐரோப்பியர்கள் பத்தொன்பது இருபதாம் நூற்றண்டுகளில்
ஐரோப்பாவை மையப்படுத்தி உலகப் பொருளாதார வரலாற்றைத்
திரித்து எழுதினர். அப்போது அதற்கு முன்பு உலகில் செயல்பட்டு வந்த பொருளாதார முறைகளெல்லாம்
மறைக்கப்பட்டன. உலகின் பெரும்பகுதியான பொருளாதார
வரலாற்றை மிகப் பெரும்பாலான பொருளாதார வரலாற்று ஆசிரியர்கள் அனைவரும் ஒதுக்குவதாகவும்,
ஆகையால் அவர்கள் தான் மிகப் பெரிய குற்றவாளிகள் எனவும் பிரபல ஜெர்மானிய- அமெரிக்க பொருளாதார
வரலாற்றாசிரியரான ஆன்ட்ரி பிராங்க் குற்றம்
சாட்டுகிறார். ஐரோப்பா வரலாற்றாசிரியர்களைக் கண்டுபிடித்து பின்னர் அந்நாடுகளின் நலன்களை
வளர்த்துக் கொள்ள அவர்களை நன்கு உபயோகப்படுத்திக் கொண்டது என பிரெஞ்சு வரலாற்றாசிரியர்
ஃபெர்னாண்ட் பிராடெல் கூறியதை கவனத்தில் கொள்ள
வேண்டும்.
ஐரோப்பியர்கள் இந்தியாவில் கல்வி முறையில் செய்த மாற்றங்கள்
படிப்பவர்களை நமது நாட்டின் சிந்தனைகளிலிருந்து பிரித்தன. அதனால் தொடர்ந்து வந்த தலைமுறைகளுக்கு மேற்கத்திய நாடுகளின் எண்ண ஓட்டங்களும் கருத்துகளுமே
மனதில் நின்றன. இன்னமும் நமது கல்வி முறை பெரும்பாலும்
மேற்கத்திய முறைகளை ஒட்டியே அமைந்திருப்பதால் கல்விக் கூடங்களில் படிப்பவர்களுக்குச்
சரியான பொருளாதார வரலாறும், நடைமுறைகளும் தெரிவதில்லை.
இருபதாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பிய நாடுகளைப் புறந்தள்ளி உலக
அரங்கில் அமெரிக்கா மேலெழுந்தது. எனவே அவர்களின் பொருளாதாரக் கோட்பாடுகள் மற்றும் செயல்பாடுகள்
எல்லாம் முன்னுரிமை பெற ஆரம்பித்தன. பன்னாட்டு அமைப்புகள், பல்கலைக்கழகங்கள், புத்தகங்கள் எனப் பலவற்றின் வழியாகவும் அவர்களது கருத்துக்கள் முதன்மைப்படுத்தப் பட்டன.
கடந்த நாற்பது ஆண்டுகளாக உலக அளவிலான அவர்களின்
பொருளாதார மற்றும் அரசியல் பலம் அதற்கு மிகவும்
உறுதுணையாக அமைந்தது. உலகின் பல நாடுகளும்
இருபதாம் நூற்றாண்டில் சுதந்திரம் பெற்று விட்டாலும் கூட, அங்கெல்லாம் இன்னமும் ஐரோப்பிய
அமெரிக்க தாக்கங்களே அதிகமாக நீடித்து வருகின்றன.
பதினைந்தாம் நூற்றாண்டு வரை ஐரோப்பாவில் நிலப்பிரபுத்துவ
முறை நிலவி வந்தது. பின்னர் வர்த்தகத்தை மையமாக வைத்த மெர்க்கன்டலிச முறை பதினாறு முதல்
பதினெட்டாம் நூற்றாண்டுகள் வரை பிரதானமாக இருந்து வந்தது. உலக வர்த்தகம் என்பது ஒரு
குறிப்பிட்ட ஒரு வரையறை செய்யப்பட்ட அளவுதான் இருக்க முடியும் எனவும் அதை அதிகரிக்க
முடியாது எனவும் அது நம்பியது. அதன்படி நாட்டில் தங்கம் மற்றும் வெள்ளி இருப்புகளைப்
பெருக்கிக் கொள்வது அந்நாட்டின் வளத்தைக் குறிப்பதாகக்
கருதப் பட்டது. அதற்காக அந்த நாடுகள் போட்டி
போட்டுக் கொண்டு கடற்கொள்ளை உள்ளிட்ட போன்ற எல்லா வழிகளிலும் ஈடுபட்டன.
பின்னர் அதுவே புதிய
சந்தைகளைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான போட்டியாக மாறியது. ஆங்கிலேய, பிரெஞ்சு, டச்சு
உள்ளிட்ட நாடுகளுக்கிடையே போர்கள் ஏற்பட்டன. வர்த்தகர்கள் புதிய நாடுகளுக்குச் செல்லுமாறு ஊக்குவிக்கப்பட்டனர்.
அப்படித்தான் ஸ்பெயின் தேசத்தைச் சேர்ந்த கொலம்பஸ் அமெரிக்காவைச் சென்றடைந்தார். பின்னர்
போர்த்துக்கீசிய மாலுமி வாஸ்கோடகாமா இந்தியாவின் மேற்குக் கடற்கரையை அடைந்தார். தொடர்ந்து வந்த காலங்களில் அமெரிக்க, ஆசிய, ஆப்பிரிக்க
கண்டங்கள் உள்ளிட்ட உலகின் பகுதிகளைச் சேர்ந்த
நாடுகளை ஐரோப்பியர்கள் தங்கள் ஆளுமையின் கீழ் கொண்டு வந்தனர். அதுவே காலனி ஆதிக்கத்துக்கு வழி கோலியது.
பின் வந்த காலங்களில் மெர்க்கன்டலிச முறையின் மையக் கருத்தில்
மாற்றம் ஏற்பட்டது. அதன்படி உள் நாட்டு உற்பத்திகளை
அதிகப்படுத்துவதும் கச்சாப் பொருட்களின் ஏற்றுமதிகளைத் தடை விதிப்பதும் அடிப்படை நோக்கமாக ஆனது. மெர்க்கன்டலிசத் திட்டங்கள் வகுப்பதில் வியாபாரிகளும்
அரசு ஊழியர்களும் முக்கிய பங்கு வகித்தனர். அரசுகளுக்கு வரிகள் மூலமும் மற்ற வழிகளிலும் வருமானம் அதிகமானது.
அதே சமயம் தொழிலாளர்களும் விவசாயிகளும் உயிர் வாழ்வதற்கே சிரமப்பட வேண்டியிருந்தது.
கூடுதல் வருமானம், கல்வி, ஓய்வு நேரம் போன்றவை கொடுக்கப்பட்டால் அவர்கள் சோம்பேறிகளாக
மாறி பொருளாதாரம் பாதிக்கப்படும் என சொல்லப்பட்டது.
பரவலான ஏமாற்றங்களுக்கிடையே
பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் மெர்க்கன்டலிசம் பல விதமான கேள்விகளுக்கு உள்ளானது. எனவே அதற்கு மாற்றாக 1776 ஆம் வருடம் ஆடம் ஸ்மித்
முதலாளித்துவ முறையை முன் வைத்து தனது கருத்துகளை வெளியிட்டார். தொடர்ந்து வந்த காலத்தில் அரசாங்க ஆதரவுகளும் விலக, மெர்க்கன்ட்லிசம் முக்கியத்துவத்தை இழந்தது. தொழில்கள்
அனைத்தும் தனியார் மூலமாக இலாப நோக்கில் சந்தைகள் மூலமே நடத்தப்பட வேண்டுமென்பதும்,
தொழில்களில் அரசாங்கம் எந்த விதமாகவும் தலையிடக் கூடாது என்பதும் முதலாளித்துவத்தின் மையக் கருத்தாக அமைந்தது. அதிகமான
பேர் தொழில்களில் ஈடுபடுவதால் மக்களில் பலருக்கும் அந்த முறை பலனளிக்கும் எனக் கருதப்பட்டது. ரிக்கார்டோ, கீன்ஸ் உள்ளிட்ட பல நிபுணர்கள் அந்த
சித்தாந்தத்தின் வளர்ச்சிக்குப் பங்களித்தனர்.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் முதலாளித்துவ சித்தாந்தத்தில்
புதிய கோட்பாடுகள் உருவாகின. அவை எல்லாப் பொருளாதாரச்
செயல்பாடுகளின் நோக்கமும் மனிதனின் சுய தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதாகவே இருக்க வேண்டும்
என எடுத்து வைத்தன. தொடர்ந்து வந்த கோட்பாடுகளில் நிதிச் சந்தைகள் முக்கிய இடத்தைப்
பெற்றன. அதனால் சந்தைப் பொருளாதாரக் கருத்துகளே பல்கலைக் பல்கலைக்கழகங்களில் முன்னிலைப்
படுத்தப்பட்டன. நோபெல் பரிசு உள்ளிட்ட அங்கீகாரங்கள் எல்லாம் சந்தைப் பொருளாதார நிபுணர்களுக்கே
அதிகமாக வழங்கப்பட்டன.
இதற்கிடையில் ஆடம் ஸ்மித் முன் வைத்த முதலாளித்துவ சித்தாந்தம்
முன்னரே தோல்வியைச் சந்தித்திருந்தது. இங்கிலாந்தில் ஏற்பட்ட தொழிற்புரட்சியைத் தொடர்ந்து
தொழிற்சாலைகள் அதிகரித்தன. முதலாளிகள் உருவாயினர். ஆனால் தொழிலாளிகள் சிரமப்படுத்தப்பட்டனர்.
சந்தையின் செயல்பாடுகள் அந்த சித்தாந்தம் சொல்லியபடி
சரியாக அமையவில்லை. அதன் விளைவாக சமூகத்தில் பலத்த எதிர்ப்புகள் தோன்றின. எனவே அதற்கு
மாற்றாக 1867 ஆம் ஆண்டு கார்ல் மார்க்ஸ் மற்றும் ஃபிரடெரிக் ஏஞ்செல்ஸ் இருவரும் கம்யூனிச சித்தாந்தத்தை முன் வைத்தனர்.
முதலாளித்துவம் என்பது தொழிலாளர்களை வைத்து முதலாளிகள் அதிக
இலாபம் சம்பாதிப்பதற்கான முறை என்றும், அது சுரண்டலை மையமாக வைத்தது எனவும் கம்யூனிசம்
சொல்லியது. எனவே எல்லா தொழில் அமைப்புகளையும் அரசாங்கமே நடத்த வேண்டுமென அது கூறியது.
ஆகையால் பொருளாதாரத்தை நடத்தி, வேலை வாய்ப்புகளைக்
கொடுத்து, மக்களின் நலனைப் பாதுகாப்பதற்கு கட்சி வழிநடத்தக்கூடிய அரசாங்கத்தைப் பொறுப்பாகியது.
1917 ஆம் ஆண்டு சோவியத் ருஷ்யாவில்
முதன் முதலாக கம்யூனிச கட்சி ஆட்சியைப் பிடித்தது. பின்னர் எழுபத்தி இரண்டு ஆண்டுகள் கழித்து 1989 ஆம் வருடத்தில்
அங்கு கம்யூனிசம் விலக்கிக் கொள்ளப் பட்டது. இடையில் சீனா உள்ளிட்ட வேறு சில நாடுகளிலும்
கம்யூனிச ஆட்சிகள் ஏற்பட்டன. ஆனால் சீனாவிலும் அந்த சித்தாந்தத்தின் பொருளாதார அம்சங்கள்
வெற்றி பெறவில்லை.
கம்யூனிசக் கொள்கைகள் தோல்வியைத் தழுவிய பின்னர் சந்தைப்
பொருளாதார முறையே உலக முன்னேற்றத்துக்கு ஒரே வழியாக அமையும் என அமெரிக்காவும் அதன்
கொள்கைகளை ஆதரிப்பவர்களும் மார் தட்டினார்கள். எல்லா நாடுகளிலும் அந்தக் கொள்கைகள்
முன்னிறுத்தப்பட்டன. அதன் விளைவாகப் பல நாடுகளும் அந்தக் கொள்கைகளின் படி திட்டங்கள்
வகுக்குமாறு வற்புறுத்தப்பட்டன. எனவே அதன் அம்சங்கள் பல நாடுகளிலும் நடைமுறைக்கு வந்தன.
அதனால் ஏற்பட்டு வரும்
மோசமான விளைவுகள் கடந்த சில வருடங்களாகவே கடுமையாக இருந்த போதும், அதுவே சரியான
முறையென மேற்கத்திய நிபுணர்கள் சொல்லி வருகின்றனர். அதனால் பலனடைவோரும் அதுவே சரியென
வாதிடுகின்றனர். எனவே அது உலகின் பல நாடுகளிலும்
இன்னமும் தொடர்ந்து செயல் படுத்தப்பட்டு வருகிறது. 2008 ஆம் வருடம் உலகப் பொருளாதார
நெருக்கடி பெரிதாக வெடித்தது. அந்த நெருக்கடியின்
தாக்கங்களிலிருந்து இன்னமும் அமெரிக்கா உள்ளிட்ட நாடுகள் மீண்டு வர முடியவில்லை. மேலும்
ஐரோப்பாவில் ஏற்பட்ட நிதி நெருக்கடி சில நாடுகளைக் கடுமையான சிக்கல்களில் தள்ளியுள்ளது.
எனவே மேற்கத்திய நாடுகளின் கடந்த நானூறு வருட வரலாறு சில
அடிப்படை விசயங்களை நமக்குத் தெளிவாக உணர்த்துகின்றன. மேற்கத்திய சித்தாந்தங்கள் எல்லாமே
முழுமையில்லாத சில அனுமானங்களின் அடிப்படையிலேயே ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அவை எதிலும்
ஒட்டு மொத்த மக்களின் நலன்கள், எதிர்காலம் மற்றும் விருப்பு வெறுப்புகள் கருத்தில்
எடுத்துக் கொள்ளப்படுவதில்லை. எனவே எல்லாவற்றிலுமே பெரும்பான்மை மக்கள் பாதிப்புக்குள்ளாகும்
தன்மை உள்ளது. அதனால் எந்த நாட்டிலும் அந்தக் கோட்பாடுகள் தொடர்ந்து நடைமுறையில் செயல்பட
முடியவில்லை.
மேற்கத்திய நாடுகளின் குறுகிய அணுகுமுறைகளே அதற்குக் காரணமாகத் தெரிகிறது. அவற்றில்
பரந்த நோக்கு இல்லை. நிலப் பிரபுத்துவ முறையில் ஆரம்பித்து இன்று வரை அவர்களது பொருளாதாரக்
கோட்பாடுகள் ஒவ்வொன்றும் மேல் நிலையில் உள்ளவர்களைப் பலப்படுத்துவதாகவும் பெரும்பான்மையாக
உள்ள மற்றவர்களைப் பாதிப்புக்கு உள்ளாக்குவதாகவுமே இருந்து வருகிறது.
பொருளாதாரம் என்பதே மற்றவர்கள்
மேல் ஆதிக்கம் செலுத்தி அதன் மூலம் பலன் பெறுவதற்கான
வழியாக அமைந்துள்ளது. மேற்கத்திய பொருளாதார சித்தாந்தம் கடந்த நானூறு வருடங்களுக்கு
மேலாகவே சுயநல மிக்க தனிமனிதர்களையும், சந்தை முறையையும் வளர்த்து அதன் மூலம் சமூகங்களை
மதிப்பிழக்கச் செய்து கொண்டு வருகிறது என ஹார்வார்டு பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் ஸ்டீபன்
மார்க்லின் குற்றம் சாட்டுகிறார்.
அவற்றில் வெறும் பணமும் பொருட்களுமே மையப்படுத்தப் படுகின்றன.
ஆனால் அவை மட்டுமே வாழ்க்கையின் எல்லா சமயத்திலும் முக்கியமல்ல. உறவுகள், அன்பு, பாசம்,
பழக்க வழக்கங்கள், நம்பிக்கைகள் எனப் பலவும் வாழ்க்கைக்கு அவசியமாக உள்ளன. ஆனால் அவற்றையெல்லாம்
சுத்தமாக ஒதுக்கித் தள்ளி விட்டுப் பொருட்களை மட்டுமே பிரதானமாக அவை முதன்மையாக வைக்கின்றன. அதனால் ஏற்படும்
வக்கிரங்களைத்தான் நாம் இப்போது கண்டு வருகிறோம்.
ஒரு பக்கம் தினமும் கோடிக்கணக்கில் வருமானம் பெறும் கம்பெனி நிர்வாகிகள் மற்றும் நிதிச்
சந்தையில் செயல்படுபவர்கள். மறு பக்கம் தினசரி உணவுக்கு வழியில்லாத கோடிக்கணக்கான மக்கள்.
மெர்கன்டலிசம் மற்றும் சந்தைப் பொருளாதாரம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையான
அம்சம் மேற்கத்திய நாடுகள் உலகின் பிற பகுதிகளிலுள்ள வளங்களைச் சுரண்டித் தமது சொந்த
இலாபத்துக்குப் பயன்படுத்துவதாகவே அமைந்துள்ளது. அதனால் அந்தப் பகுதிகளில் வாழும் மக்களின் நலன்கள் பாதிக்கப்படுவது பற்றி அவற்றுக்கு அக்கறை
எதுவுமில்லை. ஏனெனில் அவை உள் நாடுகளிலேயே வலிமையும் சூழ்ச்சியும் உள்ளவர்கள் பலன்
பெறும் வகையிலேயே வடிவமைக்கப் பட்டுள்ளன. அவற்றில் மனித நேயம் சம்பந்தப்பட்ட குணங்களுக்கு
எந்த வித இடமுமில்லை.
மேற்கத்திய கோட்பாடுகளைப் பற்றிய முக்கியமான விசயம் அவற்றை
உருவாக்கி நடத்துபவர்கள் அவை மட்டுமே உலக முழுமைக்கும் சரியானது என நினைப்பதுதான். இத்தனைக்கும் அவர்களது கோட்பாடுகள்
அனைத்தும் ஐரோப்பிய அமெரிக்க நாடுகளில் அந்தந்தக் கால கட்டங்களில் நிலவி வரும் நம்பிக்கைகள்,
பழக்க வழக்கங்கள், வாழ்க்கை முறைகள் ஆகியவற்றை ஆதாரமாகக் கொண்டவை. எனவே பல்வேறு வாழ்க்கை
முறைகளைக் கொண்டு வெவ்வேறு நிலைகளில் இருந்து வரும் எல்லா நாடுகளுக்கும் அவை கண்டிப்பாகப் பொருந்தாது.
ஆயினும் அவைதான் உலக முழுமைக்கும் பொருத்தமானது என அதன் ஆதரவாளர்கள் சொல்லுவது கடந்த நானூறு ஆண்டுகளாக அவர்களிடம் நிலவி வரும் ஆதிக்க மனப்பான்மையையே
காட்டுகிறது. அவர்களின் ஒவ்வொரு கோட்பாடுகளும் அந்த ஆதிக்க தன்மையை ஆரம்ப முதலே கொண்டுள்ளன.
தற்போதைய
சந்தைப் பொருளாதாரம் அந்த ஆதிக்க மனப்பான்மையினுடைய உச்சகட்ட வெளிப்பாடாக உருவாகி உள்ளது.
நாடுகளுக்கிடையிலும் நாடுகளுக்குள்ளும் ஏற்றத்தாழ்வுகள் அதிகரித்த வண்ணமே உள்ளன. சந்தைக்
கோட்பாடுகள் தனி மனித வாழ்க்கையிலும் ஊடுருவி
குடும்பங்களையும் சமூகங்களையும் சீரழித்து வருகின்றன. அதனால் யாருமே நிம்மதியாக வாழ முடியாத சூழ்நிலை ஏற்பட்டு
வருகிறது.
மேற்கத்திய கோட்பாடுகளில் ஒட்டு
மொத்த மனித இனம் மற்றும் ஒருங்கிணைந்த வாழ்க்கைக்கு எதிரான ஒரு வித வன்முறை இருந்து
வருகிறது. பேராசையும், தனி மனித நுகர்வும், அடுத்தவர்களின் நலனைப் பற்றிக் கவலைப்படாத
தன்மையுமே அவற்றில் தலை தூக்கி நிற்கின்றன.
எனவே அவை ஒதுக்கித் தள்ளப்பட வேண்டும். அதற்கு மாற்றாக நம்முடைய நாட்டுக்குப் பொருத்தமான
முறைகளை நாம் கண்டறிய வேண்டும். அதிர்ஷ்டவசமாக நம்முடைய வரலாறும் நிகழ்காலமும் அதற்கான பதில்களைக் கொடுக்கும்
நிலையில் உள்ளன.
( ஓம் சக்தி,
டிச.2012)
முதலீடு அல்ல தலையீடு
இந்தியப் பொருளாதாரம் மேற்கத்திய நாடுகளிலிருந்து வேறுபட்டது.
நாட்டின் ஒட்டு மொத்த வருமானத்தில் சுமார் மூன்றில் இரண்டு பங்கு கம்பெனிகள் மற்றும்
அரசாங்கம் சாராத துறைகளின் மூலமே கிடைக்கிறது. அவை தான் பல இலட்சக்கணக்கான தொழில் முனைவோர்களை
உருவாக்கியும், நாட்டில் 92 விழுக்காடு பேருக்கு வேலை கொடுத்தும் வருகின்றன.
அப்படிப்பட்ட தொழில்களில் சில்லறை வணிகம் மிகவும் முக்கியமானது.
அந்தத் தொழிலில் சுமார் நான்கு கோடி பேர் ஈடுபட்டுள்ளனர்.
ஒரு கோடியே முப்பது இலட்சம் கடைகள் உள்ளன. அது 11 விழுக்காடு மக்களுக்கு வேலை கொடுத்து, விவசாயத்துக்கு
அடுத்தபடியாக நாட்டிலேயே இரண்டாவது அதிகம் பேருக்கு, வாழ்வைக் கொடுத்து வருகிறது.
தற்போது நமது பொருளாதாரத்தில் சேவைத் துறையின் பங்கு அதிகரித்து
வருகின்றது. சேவைத்துறையில் அதிக பங்கு வகிப்பது
வணிகத்துறையாகும். நாட்டின் ஒட்டு மொத்த பொருளாதார உற்பத்தியில் வணிகத்துறையின் பங்கு
சுமார் 15 விழுக்காடாகும். 2005-06 முதல் 2009-10 வரையான ஐந்து வருடங்களில் அதன் வளர்ச்சி
9 விழுக்காட்டுக்கு மேலாக உள்ளதாக மத்திய அரசின் பொருளாதாரக் கணக்கெடுப்பு 2010-11
கூறுகிறது.
இந்த வளர்ச்சி அனைத்தும் உள் நாட்டு மூலதனங்கள் மூலமே ஏற்பட்டுக்
கொண்டுள்ளது. பொருளாதார மதிப்பின் அடிப்படையில் தற்போது உலகிலுள்ள ஐந்து பெரிய சில்லறை
வணிகச் சந்தைகளில் ஒன்றாக இந்தியா உள்ளது.
அதன் மொத்த மதிப்பு சுமார் 450 பில்லியன் டாலர் ( சுமார் 23,85,000 கோடி ரூபாய்)
என்று கணக்கிடப்படுகிறது. இவ்வளவு வாய்ப்புள்ள துறையில் ஏன் வெளி நாட்டு நிறுவனங்களை
அனுமதிக்க வேண்டும்?
இந்தியா சுய சார்பு மிக்க பொருளாதாரம். இங்கு தொழில் முனைவோர்
தமக்குத் தேவையான முதலீடுகளைத் திரட்டுவது இயற்கையாக நடைபெற்று வருகிறது. தமிழ்நாட்டை
எடுத்துக் கொண்டால், சில்லறை வணிகத்துறையில் பெரும்பான்மையாக உள்ள மக்கள் தங்களின்
நிதித் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய மகமை என்று ஒரு முறையை தாங்களாகவே ஏற்படுத்தினார்கள்.
அதன் மூலம் தங்களின் தொழில்களுக்குத் தேவையான மூலதனங்களைத் திரட்டி தொழிலை வளர்த்தினார்கள்.
பிற தொழில்களுக்கும் சென்றார்கள்.
சில்லறை வணிகத்துறையில் வெளிநாட்டு முதலீட்டை அனுமதிப்பதன்
மூலம் மக்களுக்கு அதிகமாகப் பலன்கள் ஏற்பட்டு பொருளாதாரம் முன்னேற முடியும் எனச் சொல்கிறார்கள்.
அது உண்மைக்கு மாறான வாதமாகும். அதற்கான ஆதாரங்கள் எங்கும் இல்லை. அதற்கு முன் ஒரு
முக்கியமான விசயத்தைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். வெளிநாட்டு முதலீடுகள் என்ற பெயரில்
இங்கு வரக்கூடிய பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் அசுர பலம் வாய்ந்தவை. அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த
வால் மார்ட் நிறுவனம் தற்போது செய்யக் கூடிய வியாபாரம் ஒட்டு மொத்த இந்திய நாட்டின்
வியாபாரத்துக்குச் சமமானது.
அவர்களின் வருகையால் விவசாயிகளின் விளை பொருட்களுக்கு நல்ல
விலை கிடைக்கும்; அதன் மூலம் விவசாயிகள் பலன் பெற முடியும் என்று சொல்கிறார்கள். அது உண்மையல்ல. உலகின் எந்த நாட்டிலும் பன்னாட்டு
நிறுவனங்களால் விவசாயிகள் பலனடையவில்லை. மாறாக சொல்ல முடியாத அளவு சிரமங்களுக்கு ஆட்படுத்தப்பட்டு
விவசாயத்தை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டு வருகிறார்கள். ஏனெனில் பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் விவசாயிகள்
மற்றும் உற்பத்தியாளர்களிடமிருந்து விலையை அடி மட்டமாகக் குறைத்து மட்டுமே வாங்குகிறார்கள்.
அதிலும் உற்பத்திச் செலவை விடவும் குறைவான விலைக்கு விற்குமாறு அவர்களை கட்டாயப்படுத்துகிறார்கள்.
அமெரிக்காவில் சில்லறை வணிகம் மூலம் கிடைக்கும் ஒவ்வொரு டாலருக்கும்
1950 களில் விவசாயிக்கு 40 சென்டுகள் கிடைத்தது. அது இப்போது 19 சென்டுகளாகக் குறைந்துள்ளது.
சில்லறை நிறுவனங்கள் மூலம் விவசாயிகளுக்கு நன்மை கிடைப்பதாக இருந்தால்,
அமெரிக்க ஐரோப்பிய நாடுகள் ஏன் உலகிலேயே அதிகமாக பல இலட்சம் கோடி ரூபாய்கள் அவர்களுக்கு
மானியத்தைக் கொடுக்கின்றன? அமெரிக்க அரசின் 2008ம் வருட சட்டம் ஐந்து வருடத்துக்கு விவசாய மானியம் மற்றும் கிராமப்புற
விசயங்களுக்கு 299 பில்லியன் டாலர் ( சுமார் 15,84,700 கோடி ரூபாய்) செலவு செய்ய வகை
செய்கிறது. ஐரோப்பிய யூனியன் விவசாயம் மற்றும்
மீன்பிடித் தொழிலுக்காக மானியமாக மட்டும் பட்ஜெட்டில் 40 விழுக்காடு ஒதுக்குகின்றது.
அவர்களின் விவசாயம் அரசுகளின் அபரிமிதமான மானியத்தினால்
மட்டுமே தூக்கி நிறுத்தப்பட்டு வருகின்றன. அது இங்கு சாத்தியமா?
பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் வருகையால் வேலை வாய்ப்புகள் அதிகரிக்கும்
என்று சொல்லப்படுவது நகைப்புக்குரியது. தற்போது நமது நாட்டில் ஒட்டு மொத்தமாக சிறுவணிகத்
துறை செய்யக் கூடிய வியாபாரத்தை ஒரே நிறுவனமாகச் செய்து கொண்டிருக்கும் வால் மார்ட்
கம்பெனியில் மொத்தம் வேலை செய்பவர்கள் வெறும் 22 இலட்சம் பேர்கள் மட்டுமே. அமெரிக்காவில்
சில்லறை வணிக நிறுவனங்களால் 1980 கள் முதல்
இலட்சக்கணக்கான பேர் வேலையிழந்து வருவதை அவர்களின் ஆய்வுகளே வெளிப்படுத்துகின்றன.
ஊழியர்களை நடத்துவதில் உலக அளவில் மிக மோசமான நிறுவனமாக வால்
மார்ட் விளங்கி வருகிறது. மிகக் குறைவான சம்பளம், முறையில்லாத பணி நேரங்கள், பெண்கள்
மற்றும் கருப்பின மக்கள் மேல் பாகுபாடு, குடும்ப மற்றும் சகாதாரப் பாதுகாப்பு நிதி
வழங்காமை, குறைகளை வெளிப்படுத்த வாய்ப்புத் தராமை எனப் பல வகைகளிலும் ஊழியர்கள் வஞ்சிக்கப்படுகிறார்கள்.
சம்பளம், போனஸ், ஓவர்டைம் சம்பளம் ஆகியவை முறையாகத் தராமல் ஏமாற்றியதற்காக அங்கு அந்தக்
கம்பெனி மேல் 31 மாநிலங்களில் நீதி மன்றத்தில் வழக்குகள் நடைபெற்று வருகின்றன. அதனால்
ஆயிரக்கணக்கான கம்பெனி ஊழியர்கள் அரசு உதவியையே நம்பியுள்ளனர். எனவே அரசாங்கம் அந்த
ஊழியர்களுக்கு உதவ மட்டும் பல இலட்சம் டாலர் கோடி வரிப்பணத்தை செலவு செய்து வருகிறது.
சீனா, வங்காள தேசம், ஹொண்டுராஸ் என அவர்கள் வெளி நாடுகளில்
தொழிற்சாலைகள் வைத்திருக்கக் கூடிய இடங்களில் நிலைமை மேலும் மோசமாக உள்ளது. தொழிலாளர்கள்
வாரத்தில் ஏழு நாட்களும் ஒரு நாளைக்கு பதினைந்து மணி நேரம், முக்கியமான சமயங்களில்
இருபது மணி நேரம், வேலை செய்கிறார்கள். ஒரே இடத்தில் ஆயிரக்கணக்கான பேர் வசதியின்றி
வேலை செய்ய வைக்கப்பட்டும், விடுதிகளில் தங்க வைக்கப்பட்டும் சிரமப்படுத்தப் படுகின்றனர்.
சீனாவில் குவாங்டாங் பகுதியில் ஊழியர்களுக்கு நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ள குறைந்தபட்சக் கூலி
மணிக்கு 31 சென்டுகள். ஆனால் வால்மார்ட் கொடுப்பது வெறும் 13 சென்டுகள் ( 6 ரூபாய்
89 காசுகள் ) மட்டுமே.
மேலும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் வருகையால் உள்நாட்டு சில்லறை
வணிகத்துக்கு பெரிய அளவில் பாதிப்பு வரும். அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து உள்ளிட்ட நாடுகளிலேயே
அவர்களின் பெரிய நிறுவனங்கள் உள்ளூர் கடைகளைகளையும் நிறுவனங்களையும் அழித்து வருவதற்கு
ஏராளமான சான்றுகள் உள்ளன. இங்கிலாந்தில் 90 விழுக்காடு சிறு கடைகள் ஐம்பது வருடத்தில்
மூடப்பட்டு விட்டன. எனவே ஆறு கோடிக்கு மேல் மக்கள் தொகையுள்ள அந்த நாட்டில் வெறும்
நாலாயிரம் கடைகளே செயல்பட்டு வருகின்றன.
அண்மைக் காலமாக நமது நாட்டில் செயல்பட்டு வரும் உள்நாட்டு
சில்லறை வணிக நிறுவனங்களால் இது வரை சிறு வணிகர்களுக்கு எந்த விதப் பாதிப்பும் இல்லை
எனச் சுட்டிக் காட்டப்படுகிறது. இந்திய நிறுவனங்களைப் போல் அல்லாமல், பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் உலகில் எங்கு பொருட்களை மிகக்
குறைந்த விலைக்கு வாங்க முடியுமோ அங்கு சென்று வாங்கி வந்து அவற்றை இங்கு விற்பனை செய்யும்.
பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் போட்டியாளர்களை அழிக்கும் நோக்கில் உற்பத்தி விலையை விடக் குறைத்துக்
கொடுத்துப்பதை இங்கிலாந்து அரசின் விசாரணைக் குழு கண்டுபிடித்துள்ளது. அதற்காக தண்டனைகளும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் பெரிய அளவில் தொழில் செய்வதால் அவர்கள்
வாங்கும் விலையிலிருந்து குறைந்த அளவே விலையை ஏற்றி அதன் பலனை வாடிக்கையாளர்களுக்குக்
கொடுப்பார்கள் என்று நினைப்பது தவறானதாகும். இந்திய நிலைமையுடன் ஒப்பிடும் போது பன்னாட்டு
நிறுவனங்கள் பொருட்களின் உற்பத்தி விலைக்கு மேல் இரண்டு முதல் ஒன்பது மடங்கு அதிகமாக
ஏற்றி விற்கின்றன என ஆர்கே சுவாமி நிறுவனங்களின் தலைமை நிர்வாக அதிகாரி சேகர் சுவாமி
கூறுகிறார். மேலும் இந்தியாவில் குறைந்த செலவில்
திறமையாகப் பொருட்களை வாடிக்கையாளர்களுக்கு கொண்டு செல்லும் வேலை ஏற்கெனவே நடந்து வருகிறது
எனவும் தெரிவிக்கிறார்.
பன்னாட்டு வணிக நிறுவனங்கள்
சட்டங்களையும் விதிமுறைகளையும் மதிக்காமல் செயல்பட்டு வருவது தொடர்ந்து உலகெங்கும்
நடைபெற்று வருகிறது. வால் மார்ட் கம்பெனி அமெரிக்காவில்
சுற்றுச்சூழல் விதி முறைகளை மீறியதற்கு மட்டும் பல மாநிலங்களில் தண்டிக்கப்பட்டும்
வழக்குகளைச் சந்தித்தும் வருகின்றன. அமேசான் மழைக்காடுகளில் உள்ள வனங்கள் இங்கிலாந்தின்
நிறுவனங்களால் சட்ட விரோதமாக அழிக்கப்பட்டு
வருவதாக குற்றச்சாட்டுகள் உள்ளன.
பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் வருவதால் கட்டமைப்பு வசதிகள் பெருகும்
எனச் சொல்லப்படுவது உண்மையல்ல. நமக்குத் தற்போது அத்தியாவசியமானது சாலைகளும் மின்சாரமும்
மட்டுமே. அவற்றைக் கொடுக்க வேண்டியது அரசுகள் மட்டுமே. பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் அவற்றைச்
செய்யாது. மேலும் இந்தியாவில் விளைச்சலுக்கு அப்புறம் 40 விழுக்காடு பழங்களும் காய்கறிகளும்
வீணாகின்றன என்று சொல்வது மிகையாகும். மத்திய
அரசின் பன்னிரெண்டாம் ஐந்தாண்டுத் திட்டத்திற்கான அறிக்கை அதிக பட்சமாக ஆறிலிருந்து
பதினெட்டு விழுக்காடு வரை தான் இழப்பு ஏற்படுகிறது எனச் சொல்கிறது. ஆனால் அதே சமயம்
அமெரிக்கா, கனடா போன்ற நாடுகளில் 34 விழுக்காடு அளவு வீணாவதாக சர்வதேச அறிக்கை தெரிவிக்கின்றது.
எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக உணவுப் பாதுகாப்பு என்பது அதிக மக்கள்
தொகையுள்ள நமது நாட்டுக்கு அவசியமாகும். பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் நமது உணவுச் சங்கிலியைத்
தம் வசப்படுத்தி விட்டால் அது ஆபத்தாக முடியும். உலகில் கால் வைக்கும் இடங்களில் எல்லாம்
அவை தமது வளையத்தை விரித்துக் கொண்டே செல்கின்றன. இங்கிலாந்து நாட்டின் மூன்றில் இரண்டு
பங்கு சந்தை மூன்று நிறுவனங்களின் கைகளில்
உள்ளது. கடந்த இருபது வருட காலத்தில் பிரேசில், தாய்லாந்து என அவை நுழைந்த பல நாடுகளிலும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களின்
ஆதிக்கம் அதிகரித்து வருகிறது.
உலகின் பெரும்பாலான பணக்கார நாடுகள் வெளிநாட்டு முதலீடுகள்
குறித்து கட்டுப்பாடுகளை வைத்துள்ளன. வால்மார்ட்
எவ்வளவோ முயற்சி செய்தும் நியூயார்க் நகரம் அதை அனுமதிக்கவில்லை. இங்கிலாந்து மக்களவையின்
அனைத்துக் கட்சி பாராளுமன்றக் குழு 2006, தனது
அறிக்கையில் 2015ம் வருடத்தில் மேலும் பல சிறு கடைகள் அழிந்து விடும் என்றும், மக்களும்
சமூகங்களும் பெருத்த பாதிப்புக்குள்ளாவர்கள் என்றும் எச்சரித்துள்ளது.
சில்லறை வணிகம் என்பது ஏதோ இன்னொரு தொழில் அல்ல. அது இந்த
நாட்டு மக்களின் சொந்த வாழ்க்கையோடும் பொருளாதாரத்தோடும் பின்னிப் பிணைந்தது. எனவே
அதில் வெளிநாட்டு முதலீடு என்பது அந்நியர் தலையீடாகவே முடியும். அதனால் சமூகப் பொருளாதார
கட்டமைப்புகள் கடும் பாதிப்புக்குள்ளாகும். மக்களின் வாழ்வாதாரங்களைச் சில வெளிநாட்டுக் கம்பெனிகளின் பேராசைக்குத் தாரை
வார்த்துக் கொடுப்பது நாட்டு நலனுக்கு முற்றிலும் விரோதமானது.
( ஆழம், நவ.2012)
PROSPEROUS INDIA 26
Earning for others is a distinct feature of Indian economy
The
Indian tradition enjoins the householder to earn for the families and maintain
them with care. Arthashastra notes that
the dharma of the householder is to sacrifice his own
pleasures for the sake of those dependent on him. Hence abandoning a dependent,
without a valid reason, is considered a serious offence. It gives examples in
this connection: a husband abandoning his wife, a father his son, a
brother his sister, a maternal uncle his nephew and so on.
The idea behind
this system is the duty based approach of life as evolved by the Indian
culture. A crucial point to note here is that the householders are
not allowed to entertain a feeling as to why they alone should earn money for all
the others in the family. They have to do it as it is their duty, in the same
way their children have to look after them when the householders become old.
So, even while the householders have to take up the full responsibility for
working and earning, their earnings have to be used for the benefit of all the
members in the family. Besides, occasions might necessitate a part of the
earnings being used for causes outside the needs of the immediate family.
Hence the
culture of earning for others dominates the Indian lives even today. National
Council for Applied Economic Research (NCAER) conducted the National Survey of
Household Income and Expenditure with 2004-05 as the reference year. It was
conducted across the country in both the rural and urban areas, covering
different segments of the population in terms of occupation, education and
income. The survey notes that only around 28.1 per cent of the population in
the country is engaged in one or the other financially remunerative activities.
It reveals the number of earners per household as 1.4. Please see Table 1 for
the details relating to the Indian households and the earners
Table 1: Estimates of households and population
(2004-05)
Rural
|
Urban
|
All
India
|
|
Households
( crore)
|
14.45
|
6.14
|
20.59
|
Population
( crore )
|
73.2
|
29.5
|
102.7
|
Household
size
|
5.08
|
4.81
|
5.00
|
Number
of earners per household
|
1.43
|
1.34
|
1.4
|
Note: Original
figures in millions for population and households converted in to crores by the
author for easy understanding.
Further analysis
of the survey shows that in more than two thirds of the Indian households only
one member earns for the entire family. In 68.8 per cent of households in the
country there is only one earning member. It means that in all these cases one
person earns money for the entire family, with the rest depending on him/her.
While 23.7 per cent of households have two earning members, there are 7.5 per
cent households with more than two members who earn. This shows that
a great majority of the population is dependent on the income of one or more
persons who earn for the family. The survey also notes that 17 per
cent of the women earn income working outside.
Table 2
presents figures relating to the household income and expenditure from the
survey for further understanding.
Table 2: Household income and expenditure estimates (2004-05)
(Amount in Rupees)
Rural Areas
|
Urban Areas
|
All India
|
|
Household income
|
51,922
|
95,827
|
65,041
|
Household expenditure
|
40,124
|
68,352
|
48,558
|
Income over expenditure
|
11,798
|
27,475
|
16,483
|
Investments
|
4,103
|
9,763
|
5,795
|
Cash saving
|
7,694
|
17,706
|
10,688
|
Percentage of income
saved
|
22.7
|
28.7
|
25.3
|
Percentage of cash saving
|
14.8
|
18.5
|
16.4
|
Note: All the above figures
are for the year.
The table shows
that people prefer to keep more of the amount earned in the form of cash and
deposits in banks. Further details show that the regular salary/ wage earners
and self-employed people in the urban areas and the agriculturists in rural
areas earn comparatively more returns, than those engaged in the other types of
activities.
When it comes
to saving the hard earned incomes, the NCAER survey notes that the earners give
priority to the interests of the family, before allotting a share for their
future. It says that 83 per cent of the households save for
emergencies and 81 per cent for the education of children. Saving for the old
age of the earners, as financial security, is only their third priority (69 per
cent). The next important reason for saving is again the family and the
relations. 63 per cent of households save for weddings, births, social events
and ceremonies. While 47 per cent households save for business expansion, 43
per cent save for construction and purchase of the house. 22 percent save for
the purchase of consumer durables, while 18 per cent save for making gifts and
donations, and undertaking pilgrimages to places of worship.
Field level
studies emphasize that almost all the earning members consider family as the
single most important concern in their lives. They further note that their
lives would be fulfilled if they could keep the family members happy. The
financial security of the family and the future of their children are the two
most important objectives of earning and saving. It would be interesting to
note that even in the case of the second-income earners, the objectives remain
the same. In a study conducted among the lady college teachers in Coimbatore,
60 per cent of the respondents ranked bank deposits as their most preferred
avenue for investments, while another 35 per cent rated it as their second best
preference, due to the safety provided by the bank deposits. More than two
third of them gave the least preference to stock market investments, though
they have studied and were engaged in teaching finance subjects, as they do not
want to invest their earnings in risky avenues.
It is
significant to know that even while making long term investments, the
householder- earners prefer buying assets in the names of family members. In a
study of 279 respondents comprising of the school/ college teachers and doctors
in Coimbatore city, 60 per cent of them noted that they preferred to buy assets
in the names of their spouses, children, parents and even grandparents. It is
important to note that a large number of people make investments in the names
of their family members, instead of doing it in their own names, though the
money was earned by them, as the earners believe that their earnings belong to
all in the family.
Studies on
different business clusters indicate that invariably the families of the
promoters contribute the maximum amount for initial investments. In most cases,
the relatives and friends also lend a helping hand. A sample study conducted
among the diamond exporters of Patel community in Surat and Ahmedabad showed
that all of them were helped by their relatives, when they mobilized funds for
their businesses during the initial periods. In about 89 per cent of the cases,
such support exceeded more than 20 per cent of the initial capital invested in
business. It means that people provide funds willingly to their relatives for
promoting businesses.
Hence the
studies reveal that even today the Indian tradition of earning and saving for
others continues without interruption. This is a remarkable quality that keeps
the Indian family system intact. It is also a distinct feature of India that
makes the economy to move forward with confidence, proving to the world that
the culture of this land plays a crucial role in matters related to economic
development.
References:
1. Rajesh Shukla, How India Earns, Spends and Saves - Unmasking the
Real India, Sage Publications India Private Ltd. and National Council
of Applied Economic Research, New Delhi, 2010
2. P.Kanagasabapathi and U.Amantha Nancy, ‘ A study on the savings,
investment and consumption pattern of women academicians’, Unpublished Report,
P.S.G. College of Technology, Coimbatore, 2007
3. P.Kanagasabapathi and M. Anitha Gayathri, ‘ A study on identification of
spending and investment pattern of working people in Coimbatore city’,
Unpublished Report, P.S.G. College of Technology, Coimbatore, 2004
4. Sharad Patel and P. Kanagasabapathi, ‘A study of
Gujarat diamond export industry’, Unpublished Report, P.S.G. Institute of Management,
Coimbatore, 2005
( Yuva Bharati, Vol.40 No.4, Vivekananda Kendra, Chennai)
Subscribe to:
Posts (Atom)